Terreur, wat doen we ertegen?

Verschrikkelijk wat er in Brussel gebeurde, net als eerder in Istanboel, Ankara, Parijs, Londen, Kopenhagen, Madrid. Net als wat er gebeurt in Syrië, Afghanistan, Irak, Jemen, in Egypte, Nigeria, noem maar op. Ik vergeet er vast de nodige, het went evenwel nooit.

Eerder hadden we golven van terreur, terreurgroepen die ook samenwerkten zoals nu Al Qaida, IS en Boko Haram. Meer versnipperd in achtergrond en beoogd doel, ETA in Baskenland, IRA in Noord Ierland, RAF in West Duitsland, PLO, Palestijnen contra Israël.

Standaard reactie van de politiek: ‘Wij laten ons onze normen en waarden niet afnemen, we zijn standvastig in wat we doen en laten!’

Daar klinkt iets arrogants in door, wij weten hoe het hoort, hebben geen fouten gemaakt. Maar is dat zo?

Ik praat het niet goed, dat is absoluut niet mijn bedoeling. Maar als die kansarme jongeren nu eens wel voor vol aangezien worden? Als ze het gevoel krijgen erbij te horen, als ze gewoon onder eigen naam een stageplek of baan kunnen scoren, tenminste een eerlijke, lees gelijke kans krijgen? Als ze niet door populisten weggezet worden als tuig? Als ze niet uitgebuit worden, hun landen niet als afvalputje gebruikt worden?

Zou je dan niet een belangrijk deel van de voedingsbodem, onvrede en ledigheid wegnemen?

Of dat het terrorisme wereldwijd uitbant? Nee, natuurlijk niet, dat is al te naïef.  Maar misschien wel een stapje in de goede richting.

We zijn met meer, ons krijgen ze niet klein. Nee, we moeten hen groter maken, de potentie tot terroristisch gedrag neutraliseren.