Ik heb gisteravond even naar RTV Krimpenerwaard gekeken. Televisie aan, televisie uit. Wat van belang is, de einduitslag natuurlijk. De resultaten per stembureau interesseren me niet echt. Net zo min als de beleving van de lijsttrekkers, hoe hebben ze de dag ervaren? Nou, allemaal spannend, we hopen op een zetel meer, die restzetel die we toen net niet kregen. Het valt hier mee hoor, negen partijen voor eenendertig zetels, per partij drie à vier plekken. In Amsterdam gaat het om meer dan dertig clubjes.
Het lijkt erop dat iedereen die in een kieswijzer niet op zeventig, tachtig procent uitkomt maar een eigen partij op moet richten.
Straks verdelen de grootste partijen de buit, leveren in om binnen te halen. En niemand is gelukkig met het eindresultaat.
Wat mij betreft gaan we naar een forse kiesdrempel, blijven er een paar serieuze kandidaten over. Met duidelijke verschillen, pas dan kunnen we echt kiezen.
Straks even kijken hoe de stoeltjes hier verdeeld zijn. En later horen we dan wel welke coalitie de belangrijkste issues dichtgetimmerd hebben.
Ik heb gestemd en vrees met grote vreze. Democratie heeft zijn beperkingen.
Voorlopige uitslag gezien, alle negen mogen weer vier jaar meedoen. Een uitschieter met zeven zetels, de rest twee, drie, vier. Er zal hier niet veel veranderen.
