Het is zondagavond, goed tien uur, we zijn net thuis. Ik moet mijn blogje voor de maandag nog klaar zetten en begin te typen:
Al een paar weken staat hier op de hoek zo’n groot bord waarop de politieke partijen hun poster mogen plakken. Lekker ouderwets met behangersplaksel. Dan zou je toch denken dat met nog een paar weken te gaan er de nodige oproepen tot stemmen zouden staan. Maar meer dan twee A-drietjes van triple B hangt er niet.
En ook wanneer we hier door de polders rijden heb je nauwelijks het idee dat er belangrijke verkiezingen op het programma staan.
Is er inmiddels zo weinig vertrouwen in de politiek dat zelfs de politici zelf er niet meer in geloven? Je zou het haast denken.
Als ik zo de lauwe reacties op de laatste parlementaire enquête hoor dan wordt er ook niet hard gewerkt aan het opvijzelen van dat vertrouwen. Een MP die niet verder komt dan de mededeling dat tweeduizend pagina’s wel heel erg veel is om op te reageren terwijl er toch niet echt iets nieuws in staat over het jarenlange falen in het Groningse vraagt niet direct om een applaus. Een VVDer die het nu toch wel erg vindt wat de Groningers is aangedaan en daarbij de rol van de eigen fractie en ministers negeert draagt ook niet bij aan het vertrouwen.
Partijen die op provinciaal niveau het stikstofbeleid van hun Haagse geloofsgenoten bestrijden zijn natuurlijk ook vertrouwen wekkend bezig.
Over een paar weken verkiezingen en, of ben ik dan te pessimistisch, de VVD wordt weer niet afgestraft voor dit beleid. Niet dat we meteen ermee opschieten als een one issue partij als BBB ineens groot is.
Kortom, het wordt ons niet makkelijk gemaakt! Ach, als altijd zoek ik mijn heil wel aan de andere kant van het spectrum.
Morgenochtend maar even een foto maken van het lege bord, ik fiets er toch langs wanneer ik naar de sportschool ga.
Het is inmiddels maandagmorgen en ik maak de foto. Als ik weer op de fiets stap zie ik aan de andere kant nog zo’n bord staan. Dat stond er gisteravond nog niet. Blijkt dat oude bord bestemd te zijn voor de kennelijk niet al te populaire waterschapsverkiezingen.
Geen te plakken posters meer, half over elkaar geplakt. Nee, netjes voorgedrukt, ieder op zijn eigen vaste plek.
Een mens kan zich vergissen! Al blijft de gedachte over het gebrekkige vertrouwen.
