Als zo vaak staat op mijn dressoir een schilderijtje van mijn hand. Pas geverfd, geen bordje erbij, is niet nodig. Het staat er om met enige afstand in tijd op zoek te gaan naar in mijn ogen nodige aanpassingen.
Anders dan zo vaak staan er nu twee werkjes. Met hetzelfde doel, dat dan weer wel. Allebei deze, in principe rustige week gemaakt. Er waren geen onverwachte gebeurtenissen, geen stressvolle situaties, niets behalve wat extra strijkgoed na de vakantie. En dan toch!
Dinsdag een lieflijk vogeltje in rustige kleuren. Ingetogen, rustig, zijn de termen die ik eraan zou willen verbinden. Voor mij bijzonder omdat het voor het eerst werken met olieverf was. Donderdag een turbulente expressie in het gebruikelijke acryl op een beeld dat ik de dag tevoren al ongeveer binnen kreeg. Uitbundig schreeuwend.
Dus gewoon het tegenovergestelde, zou ik zeggen. Maar het waarom? Ik heb er geen verklaring voor!
