Warm

Het enige dat me past bij de tropische temperaturen van gisteren is niets doen. Ik weet het wel maar ik hou me er niet aan, in ieder geval niet voor honderd procent.

Ik ben gewoon naar de sportschool gegaan, het was immers vrijdag. Ik kon het tempo niet bijhouden maar heb het uur wel volgemaakt. Op mijn dooie akkertje fiets ik naar huis, eet een krentenbol met belegen kaas en drink een ijskoffie.

Languit op de bank kijk ik via uitzending gemist naar het verborgen verleden van Carry Slee. Het maakt niet echt veel indruk.

En dan snel onder de douche, hoognodig. De sportkleding verdwijnt in de wasmand en ik rij naar de supermarkt. Het is mijn beurt om voor het avondmaal te zorgen. De keuze valt op een pastasalade, een oude bekende maar altijd lekker. Het hoeft ook niet altijd iets nieuws te zijn.

Ik race met mijn boodschappenwagentje door de winkel. Een dame mag blij zijn dat mijn reactievermogen nog goed is, ik kom met piepende remmen tot stilstand, voorkom een slippartij. Snel kies ik de boodschappen voor het eten en ik neem ook meteen maar een brood mee.

De boodschappen in de fietstas, de kar terug op zijn plaats, de handen gereinigd, inmiddels ingeroeste gewoontes. Een jongeman wil me een AD aansmeren, ” nee dank je, ik heb al een krant”. Op zijn vraag welke zeg ik dat dat het NRC is. “Net als die meneer dus.” Een generatiegenoot keert zich om, ” even plaatjes kijken”, bladerend door de net gekregen krant.

De middag heb ik zo goed als niets gedaan. Natuurlijk even die salade gemaakt, dat wel. Maar dat was het wel. Ik heb zelfs geen puf om te lezen of een puzzeltje te maken.

Wel neem ik een extra pufje Salbutamol voor wat extra lucht, het helpt maar even. De avond breng ik in alle rust door. Ik kom nauwelijks van mijn stoel.

Vandaag een weersomslag, op adem komen, hopelijk.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.