Wij mannen hebben het relatief makkelijk. Een boompje en geen wind tegen is in het buitengebied genoeg. Natuurlijk kies je een plekje uit zicht. Niet eens zozeer omdat je niet gezien wil worden, meer om anderen niet te ergeren. En alleen als het echt moet.
Ik kan me niet herinneren ooit in bebouwd gebied gedwongen te zijn de gulp los te ritsen. Maar ik ben dan ook geen kroegtijger die na sluitingstijd de moeizame weg huiswaarts kiest.
Jaren terug had ik een darmziekte en eens was de vijftien kilometer van huis naar ziekenhuis al te lang. Reken maar dat ik graag dat muntje over had om een openbaar toilet te benutten.
Ze zijn er weinig, die openbare toiletten, zeker wanneer ze ook toegankelijk moeten zijn voor dames. In het buitengebied is met enige goede wil nog wel een plekje te vinden al herinner ik me het verhaal van een goede vriendin die in hoge nood een bosje langs het fietspad koos, zich niet realiserend dat de passerende automobilist haar pontificaal in beeld kreeg. Nou en, dacht ik nog, die is voorbij voor tot hem of haar doordringt wat er te zien viel. Maar evengoed, ik begrijp de gène (ik weet het, moet met circumflex maar de techniek laat me in de steek).
Wildplassen past niet in bebouwd gebied maar hoge nood overkomt je. Zorg dus dat er of voldoende openbare toiletruimte is of zeik niet als een vrouw eens een keertje een plekje zoekt tussen twee geparkeerde auto’s. Dat is altijd nog beter dan een muur, of erger een brievenbus te kiezen zoals sommige ‘heren’ plegen te doen.
