Ik had me voorgenomen om naar de slager in Meerkerk te gaan. Met de fiets natuurlijk, heen en terug een kilometer of veertig. Niet te vroeg weg, het weerbericht belooft zo’n 15 graden. En inderdaad, na elven lijken de wolken wat te wijken.
Nou, dat viel dus tegen. Eenmaal de Lek over zijn de wegen zelfs nat. Gelukkig staat er weinig wind. Door het oude stadje Nieuwpoort en dan de Lekdijk weer op. Voorbij Waal besluit ik toch de handschoenen maar aan te doen en even verder verlaat ik de dijk, over de saaie rechte weg richting Noordeloos. Ruilverkaveling, het is de variatie in het landschap niet ten goede gekomen. Maar goed, op de fiets kun je rustig om je heen kijken en in de weilanden is al volop leven. Na Noordeloos slinger ik door de polder naar Meerkerk, tegenwoordig provincie Utrecht. Ik doe er mijn boodschappen en haal bij de bakker een warm saucijzenbroodje, ik heb wel wat warms verdiend.
Onderweg veel bloeiende bomen en struiken, wat dat betreft is het al echt lente. De magnolia’s hebben zelfs hun beste tijd alweer gehad, de bloemen worden al bruin.
Terug rij ik langs de Zouweboezem, een natuurgebied tussen Meerkerk en Ameide. Daar ga ik beslist weer een keer naar toe, het moet dan wel warmer zijn. Vanaf Ameide fiets ik gelijk op met een binnenvaartschip vol containers tot aan het Schoonhovense veer. Onderaan de Lekdijk zie ik een paar fazanten en verderop twee hazen, met elkaar in overleg. Rotganzen schelden elkaar de huid vol, zo lijkt het. Het schip vaart verder, ik wacht tot de pont er is, bijna thuis.
