Hij schreef al eerder af en toe, als oud-diender in de stad Utrecht had hij veel meegemaakt en daardoor veel te vertellen. Naar aanleiding van een verzoek van Trudi die hem kennelijk node mistte, heb ik hem gevraagd nog eens een blog te vullen. Dus, op verzoek, een gastblog van Jan Spier!
Hedenmorgen na de wekelijkse sport spoorde je me aan nog weer eens iets te schrijven. Een van je volgers, een mevrouw die zich Trudi noemt, had, zo las ik onlangs, ook al eens een visje uitgegooid.
Welnu, hedenmorgen was ik op weg naar de kleermaker op het Doelenplein, kwam er opeens een bejaard vrouwtje op mijn pad.
“Ach,” zei ze, “had ik net als u maar een plastic tasje meegenomen voor de boodschappen, want ik ben de mijne vergeten.”
”In de winkel hebben ze vast wel een tasje voor u”, zei ik in een poging haar gerust te stellen.
“Maar weet u”, zei ze vervolgens, “het gaat erom, dat ik nu mijn portemonnee in mijn hand moet houden, want kijk maar de zakken van mijn jasje zijn heel erg ondiep.”
“Maar,” zei ik, “er zit wel een rits op, dus dan kunt u hem toch niet gemakkelijk verliezen.”
Maar met dit antwoord was ze toch kennelijk niet tevreden.
“Tis een rare tijd meneer,”zei ze terwijl ze mij veelbetekenend aankeek.. “U hebt zeker geen tasje meer over he meneer?”
“Jammer genoeg niet mevrouw,”sprak ik naar waarheid, “maar weet u wat, neemt u dit tasje maar,”en de daad bij het woord voegend trok ik de te repareren broek uit het plastic en overhandigde dat aan haar.
“Ja maar,”sputterde ze nog tegen, “dan moet u zo met die broek over straat!”
“Volgens mij kan mijn broek daar wel tegen hoor mevrouw en er is hier niemand die het ziet.”
Met een blij gezicht aanvaardde ze mijn gave, ze deponeerde haar knip erin en omklemde het stevig.
“Oh, wat ben ik blij,”riep ze haar weg vervolgend. “Dank u wel hoor.”
Men zegt wel eens, dat de humor op straat ligt.
Met een hartelijke groet van mij voor jou en je lezeres Trudi
Jemig waar is de tijd naartoe dat er nog kleermakers waren, echte dan. Mijn vader is nogal klein van stuk, dat was dus altijd maatwerk. Gelukkig was er bij ons een kleermaker in de straat maar die is intussen al jaren weg, en geen opvolging… jammer genoeg. Maar ja, maatpakken zijn tegenwoordig ook zo geen mode meer hé 🙂
De in het verhaal genoemde kleermaker komt uit Turkije, het is een gat in de markt waar ze met succes ingesprongen zijn. Ik heb nog wel een maatkostuum maar de rest is allemaal confectie
Wellicht heb ik de indruk gewekt, als zou ik op weg zijn geweest naar een “echte” kleermaker teneinde mij een maatkostuum te laten aanmeten.
De betreffende ondernemer bezoek ik zo nu en dan eens om bijv. een rits in een broek te laten zetten of ander herstelwerk. Dat gebeurt daar voor schappelijke prijzen.
Jan
Ik voel me zeer vereerd met dit verhaal en het is bovendien een heel aandoenlijk verhaal. Heel erg leuk! Wij hebben gelukkig ook een Turkse meneer die al mijn kleding perfect inkort … heerlijk, ik heb zo’n hekel aan dat soort klusjes.