Wat hebben ze me moeten missen! En, wat waren ze blij me weer te zien.
Eindelijk weer eens op de tribune, het hele stadion juichte. En, belangrijker, mijn cluppie won weer eens.
Onzin natuurlijk. Ook zonder mij zouden ze gewonnen hebben.
Maar we hebben genoten! Voor de kleinzonen was het een hele belevenis, de eerste keer in een voetbalstadion. Zo groot, zoveel mensen, ze keken hun ogen uit. En dan ook nog vuurwerk en ander spektakel op de Bunnikzijde.
We vonden het zelf ook erg leuk. Die sfeer, toch heel anders dan dat je zo’n potje op de televisie ziet.
Ik heb lang geleden een aantal jaren een seizoenkaart gehad bij FC Utrecht. Daarna ben ik er af en toe nog wel eens gaan kijken, een enkele wedstrijd. En juist dat af en toe vind ik wel leuk!
