Er stond een stevige bries op de Lekdijk, vanuit het westen en heen in de rug en met ook de zon in de rug was het best wel warm. Het meegenomen jack ging uit en over de schouder. We hadden de auto op Salmsteke gezet en waren met het voetveer overgestoken naar Ameide. Niet ver vandaar, richting Lexmond ligt een natuurgebied van het Zuidhollands Landschap wist José die er een jaar of tien geleden met een clubje geweest was. Waar precies?, we zien wel. Maar nee, we zagen niet en liepen, bleek later, de afslag voorbij. Na verloop van tijd zijn we maar gekeerd, terug naar de pont. Onderweg een stalletje, handperen te koop. We besloten net om ze maar niet te kopen toen er een auto stopte en de bestuurder wat peren af ging wegen. Het bleek iemand die ter plaatse bekend was, het gezochte natuurgebied noemde hij zijn achtertuin, klein stukje terug en linksaf, kon niet missen.
Tegen de wind in was het toch wat fris, reden om het jack weer aan te trekken.
En zo kwamen we bij Zouweboezem en Polder Achthoven, nooit van gehoord maar slechts een kilometer of twaalf bij ons vandaan. De polder mochten we niet in zonder begeleidende gids maar het uitzicht was prachtig.
En, aan de kant stonden wilde bramen, deels dieppaars, ze vroegen om geplukt te worden. Wilde bramen plukken is evenwel een riskante klus en al spoedig kon ik constateren dat ik, hoewel van blauw bloed, toch rood bloed vloeide.
We gaan beslist een keer terug, dan op de fiets zodat we wat dieper de polder in kunnen. En zo ontdekken we iedere keer weer een mooi plekje, ook dicht bij huis. Mooi toch!
Ik ken dat plekje ja…
ik nu ook, maar het was een verrassing 😉
Yep! Je hoeft het echt niet altijd ver te gaan zoeken 🙂
Dichtbij is inderdaad genoeg moois te vinden