Er was eens, wat zeg ik, er is een zwanenhoedster. Zij neemt het al sinds jaar en dag op voor de sierlijke vogel. Het levert haar bekendheid, landelijk zelfs, Hart van Nederland heeft haar ontdekt. Het levert haar vijanden op, boeren die last van de sierlijke vogel die in steeds groter getale hun grasland aantast.
De zwanenhoedster vond politieke steun bij struis, een vogel die volgens zeggen de kop in het zand steekt. Deze struis doet dat niet, hij kijkt consequent die kant op waar niemand naar wil kijken. En, deze struis maakt altijd ruzie.
Toen er een nieuwe verkiezing kwam vond de zwanenhoedster dat ze struis moest steunen. Voor wat hoort wat, dacht ze en ze duwde de partij van struis. De beperkte aanhang van struis verdubbelde zich omdat de zwanenhoedster voldoende voorkeurstemmen kreeg. En dat was niet de bedoeling, moest ze nu zelf de politiek in? Ze vroeg en kreeg bedenktijd.
Moest ze nu met struis gaan samenwerken, die vogel waar niemand mee overweg kon? Of zou ze haar recht op een raadszetel opgeven?
De oplossing wordt ingegeven door een incident in een buurgemeente. Ook hier krijgt iemand op voorkeurstemmen een stoeltje en neemt haar recht. Gelijktijdig beëindigt ze haar relatie met de partij op wier lijst ze stond. De zwanenhoedster omarmt dat idee, neemt haar zetel en gaat alleen verder. Ze kiest voor de naam Dierbaar Krimpenerwaard. Struis blijft alleen achter, terug bij af. De rest zucht, wat moeten we met die splinters?
Democratie blijft een lastig gegeven ….
Vriendelijke groet,
Zucht
Wat een verschrikkelijk slecht sprookje….zou zeggen oppakken wegens eigenwijsheid en in de put bij vrouw Holle…. Ze hebben hun eigen zetel..dus zitten kunnen ze….
Dat is toch voor Moeder de Gans? ?