Voor ons avondmaal hoppen we van restaurant naar restaurant. En zo kwamen we bij restaurant Alkion terecht. De naam zei me niets, waarom zou dat ook moeten.
Eenmaal binnen viel mijn oog op een muurschildering, een ijsvogel. En niet veel later zag ik nog een schilderijtje met dezelfde vogel als onderwerp. Daar moet een verhaal achter zitten, kan niet missen.
Alkion was een dochter van Aeolus, de Griekse god van de wind. Een onstuimig typje, zal ik maar zeggen.
Het meisje wekte de jaloezie op van haar vader en, uit chagrijn veranderde hij haar in een ijsvogel.
Het volgende voorjaar werd haar nest verwoest door een flinke storm. Ik zei al, pa was bij tijd en wijlen onstuimig.
Boos vloog Alkion naar oppergod Zeus en deed haar beklag. Zeus besliste daarop dat Aeolus zich ieder voor- en najaar zeven dagen moest in houden, rustig een zonnig weer.
En zo is de ijsvogel van de ondergang gered.
Het eten was net zo goed als het verhaal. En nog een brandy toe, jamas! De eigenaar zou zomaar een broer van Demis Roussos (my friend the wind) kunnen zijn
Weer wat over Griekenland geleerd.
Zonnige groet,
Ik hou er wel van, die Griekse mythologie