Gisteren hadden we de laatste interviewsessie, haar leven en beleven zijn in een lange serie gesprekken de revue gepasseerd. Een voor beide partijen intensieve fase bij het schrijven van een levensverhaal is daarmee afgesloten.
Reken maar dat dat soms moeilijk is. De leuke dingen, dat gaat, de minder leuke herinneringen is een ander verhaal. En dan de keuzes, wat wil je vertellen, wat wil je absoluut niet kwijt. De twijfel ook, vindt iemand anders het wel interessant wat ik te vertellen heb.
Nu is het aan mij er een lopend verhaal van te maken. Ik hoef niet ieder detail dat voorbij kwam mee te nemen maar hoe weeg je dat af, het moet haar verhaal blijven. Gaandeweg zullen er nieuwe vragen ontstaan, vragen die dieper gaan dan de kale herinnering. Die gaan over het hoe heb je het beleefd, wat waren de gevolgen.
Die tweede fase gaan we nu in. Minder gestructureerd qua afspraken maar zeker zo belangrijk.
Het wordt vast en zeker een mooi boek!
