Een verrassend etentje

‘Ik heb het cadeau dat ik bij mijn communie kreeg een paar jaar geleden aan mijn kleindochter gegeven, ze werd achttien, volwassen noemen ze dat tegenwoordig!’
Ze hadden met zijn drieën een tafeltje bij het raam gekregen en af en toe kreeg ik per ongeluk een flard van hun gesprek mee. Zoals:’Ze is bijna tachtig, die komt net kijken!’ Waarop de andere twee dan heftig knikten. Wij niet, wij gniffelden in stilte.
Ook toen een van de dametjes meldde dat ze eigenlijk wel dat varkenshaasje wilde maar het niet meer kon snijden. De eigenaresse van de zaak bood aan het stukje vlees gesneden te serveren en mocht de bestelling noteren. Uiteraard zeiden we niet hardop wat we dachten, we willen het ook wel voor u voorkauwen.
Via social deals hadden we een driegangenmenu voor de halve prijs geboekt. De zaak bestaat een goed jaar en moet nog wat naamsbekendheid opbouwen. Gelegen naast de toneelschool en tegenover een faculteitsgebouw van de universiteit zou je verwachten dat men zich zou richten op de student met zijn of haar krappe portemonnee. Maar met tafellinnen, verzilverd bestek, een pianist (zij het via een geluidsdrager) en een culinair verantwoorde kaart gokken ze op een hoger segment. De kok die hiervoor in dienst genomen is is dat ook waard, hij levert culinaire kunstwerkjes. En de gasten die avond, voldeden aan die verwachtingen, voor zover dat op afstand te beoordelen is.
Het eten was voortreffelijk, de ambiance uitstekend, op de bediening niets aan te merken of het moet zijn dat het serveren van een getapt biertje aan een van de tafels wat stuntelig overkwam, een kniesoor die daarop let. Ik heb het restaurant op TripAdvisor een positieve beoordeling gegeven.
In de karakteristieke stijl van Marlies Knops, onze gastvrouw van het vakantieverblijf, vond ik een door haar geschilderd jeugdportret van de in aanhef genoemde drie dametjes.