Als zo ongeveer iedere maandagochtend heb ik mijn uurtje sportschool weer gehad. Op de maandag doe ik een parcourtje langs allerlei machientjes en til, duw, trap, hef ik gewichten. De route is computergestuurd, de resultaten worden opgeslagen. Inmiddels zit ik meestal op tien- elfduizend kilo opgeteld. Gisteren haalde ik net de elfduizend niet, in cijfers 10.960. Ik vind dat niet zo belangrijk, het gaat erom dat ik lekker bezig geweest ben.
Meten is weten maar eerlijk gezegd hoeft dat voor mij niet meer. Heb ik een keer een dipje dan weet ik toch wel wat de reden was.
Jarenlang heb ik op een racefiets mijn rondjes gereden. Een boordcomputer registreerde de gereden afstand, de maximum- en kruissnelheid. Als het resultaat teleurstelde was ik ontevreden, ook als ik lekker bezig geweest was.
En toen, ineens, zag ik het licht. Ik sloopte de computer van mijn fiets en constateerde dat ik over de gereden afstand nog steeds ongeveer net zo lang reed. Maar ik miste de druk van het presteren. En dat was heerlijk!
Respect
Luie groet,