Ik zit in alle rust mijn boek te lezen. Het is stil op het gelijkmatig tikken van de klok na.
Plots wordt de stilte verbroken door een fluitende buurman.
“Als je voor mij fluit dan hoeft het niet”, ik spreek de gedachte maar niet hardop uit. De man heeft het duidelijk naar zijn zin, het is hem gegund.
Maar vals, verschrikkelijk, en een volstrekt onherkenbare melodie. Misschien wel een eigen compositie, het zal geen wereldhit worden.
Ach, recht van spreken heb ik niet, mocht nooit meezingen omdat ik geen toon kan houden en fluiten zonder de hele omgeving tegen te krijgen is ook niet voor me weggelegd.
Even plotseling houdt het weer op, ik kan weer verder lezen.
Stille groet,