Naar aanleiding van mijn blog van gisteren werd ik van alle kanten gefeliciteerd met mijn imaginaire heldenrol. Toch had ik duidelijk vermeld dat het verhaal uit mijn duim kwam. Een duim waar wel meer verhalen uitkomen! Ik ben nooit in de beschreven situatie terechtgekomen al denk ik, mezelf kennende, dat ik in zo’n geval wel degelijk op de een of andere wijze in actie zou zijn gekomen. Ik zocht eigenlijk alleen maar een berg om een dal te schilderen, de tegenstelling om de machteloosheid duidelijk te maken.
U moet maar bedenken, de lijken in een Bondfilm zijn ook niet echt dood.
Mja ☺ ik had eerst het verhaal gelezen en een reactie gegeven, en pas bij het weer naar boven scrollen om de bijgevoegde tekeningen eens goed te bekijken viel het in mijn oog: uit mijn duim… te laat ja… ge moet niet vragen hoezeer ik verdiept in jouw verhaal was…lol…
Je was, denk ik, wel de enige die het door had, gezien de overige reacties hier, op Twitter en Facebook
Zal in het vervolg wel mijn eigen gevoel volgen…..dan maakt het niet uit of het uit in je linker of rechterduim komt..☺??
pas op dat je dan niet al die goed bedoelde en vooral wijze adviezen en duidingen niet afdoet als verzinsels, ze kunnen je leven zo verrijken!
Natuurlijk niet Carel…..sta altijd open voor wijze raad….toch??
gelukkig maar
Haha met twee open ogen in gelopen. Maar ik heb je zo hoog zitten dat ik het niet onwaarschijnlijk vind dat jij zo’n rol op je zou nemen 🙂
Ik zou niet machteloos toegekeken hebben, denk ik, als het had gekund zou ik het ter water gaan gedelegeerd hebben 😉