“Opa’s?”
“Jazeker, allebei, ze waren allebei kleermaker.”
Ik heb ze nooit gekend, mijn opa’s. Ze waren overleden voor ik geboren ben.
Gistermiddag liet mijn moeder trots de trapnaaimachine van Singer zien.
“Mijn vader had er precies zo een. En die strijkijzers, daar moesten gloeiende kooltjes in.” Ze glimt helemaal, ziet haar vader weer achter de machine zitten. Zelf mocht ze nergens aankomen, behalve dan aan het pedaal want dat kon geen kwaad. En ze vertelt hoe haar vader zomers naar de blauwe lucht keek, dat ze naar zee gingen als er genoeg blauw was dat hij er een kostuum van kon maken. Dan liepen ze van Den Haag naar Scheveningen, door de tram uit te sparen kon er wel een ijsje af.
Verhalen over tachtig, negentig jaar geleden. “Toen alles nog zonder haast ging.”
Nostalgische groet,