Het is zaterdag, nog een paar dagen en dan vieren we Kerstmis. Onze supermarkt mag dan ook op zondag open zijn en ook de maandag kunnen er nog kerstinkopen gedaan worden, toch is het veel drukker dan anders. En de meeste karretjes raken veel voller dan normaal, ook die van ons. Voor het kerstdiner halen we alles al in huis omdat we zoveel mogelijk klaar willen hebben voor de gasten komen. Alleen opwarmen, waar mogelijk.
We zijn bijna rond en checken nog even het boodschappenlijstje. Alles is er behalve een spaans pepertje, nodig in het voorgerecht. Ik loop terug naar de groenteafdeling en pak een pepertje. Bij de weegschaal staat een vrouw voor me met drie zakken snijbonen, per 500 gram voorverpakt. Een voor een legt ze de zakken op de weegschaal.
“Deze neem ik”, besluit ze, “daar zit het meeste in”. Ik zal wel verbaasd gekeken hebben. Anders dan een pond gesneden andijvie kun je hele snijbonen nooit precies op 500 gram wegen en er een stukje afsnijden is geen optie. Dus ik begrijp dat er een te verwaarlozen verschil is tussen de inhoud van de ene en de andere zak. Veel kan het niet zijn. Ik haal mijn schouders op, leg mijn pepertje op de weegschaal, druk op de bonknop en scan de € 0,06 op de handscanner.
‘Onzelieveheer heeft vreemde kostgangers’ zou mijn vader gezegd hebben.
Nou voor die €0,06 zal het geen hete kerst worden.
Óf je moet Madame Janet ook uitgenodigd hebben.
Fijne dagen?
De kleinkinderen eten mee
Een rare snijboon, zegt het spreekwoord.
Een spaans pepertje in een voorgerecht? Zijn er voldoende blusmiddelen aanwezig?
Maakt u zich vooral geen zorgen