Na een gezellige fietstocht, zondag zo’n vijftig kilometer tussen Weesp en Wilnis, net onder Amsterdam dus, was het vandaag bijkomen.
Niet dat dat nodig was, een dergelijke inspanning noem ik ontspanning. Nee, het was meer het weer dat dwong tot rust.
Zondag hielden we het droog. Een stevige bries uit het westen maar dus net zo vaak mee als tegen. We volgden een door happen en trappen uitgezette route met vier stops voor een hapje en een drankje. Rustige etappes, lekker bijgekletst onderweg.
Maar gisteren was het anders, wat een troosteloze dag, wat een regen! Ik had nergens zin in. Mijn dagelijkse wandeling schoot er bij in, mijn stappenteller haalde krap de duizend. Normaal gesproken volstrekt onvoldoende.
Ach, voor een keertje is dat niet erg, ik moet er alleen geen gewoonte van maken.
