Het is me weer gelukt!
Ieder jaar spelen we een klaverjascompetie binnen de familie. Op zeven á acht speelavonden bepalen we wie aan het eind de beker in ontvangst mag nemen. Die beker, een onooglijk ding dat al meer dan veertig jaar meegaat is nu bijna volgeschreven, ieder jaar een winnaar.
Ik kan me niet herinneren ooit een finaleronde met zoveel potentiële winnaars gespeeld te hebben. Op papier leken vier van de acht nog kans te hebben, uiteindelijk werd nummer vijf nog tweede. En er is zelfs een scenario te bedenken dat ze zelfs eerste geworden zou kunnen zijn. Onwaarschijnlijk, maar toch!
Hoe dan ook, tijdens het komende familieweekend mag ik het kleinood in ontvangst nemen en dan staat het hier weer op een zichtbare plek (al is die zichtbaarheid alleen weggelegd voor degenen die weten waar je moet zoeken).
