Wie had dat ooit gedacht? Ik in een huifkar door Utrecht. Nu moet ik eerlijk zeggen, wel een heel landelijk stukje van de Domstad.
West van Vleuten ligt het dorpje Haarzuilens, vooral bekend van Kasteel de Haar. Piepklein en met een echte Brink, een prachtig pleintje waaraan, hoe kan het anders, Het Wapen van Haarzuilens haar gasten verwend.
We vierden daar een verjaardag. Na de koffie met gebak mochten we een uurtje achter de kont van het paard zoals dat zo plastisch bezongen wordt door Annie M. G. Schmidt. Wel fris maar met een dekentje over de knieën goed te doen. En, gelukkig was de afsluitende borrel weer binnen zodat we weer op temperatuur konden komen.
Al met al een leuke dag, een doorbreken van de sleur van deze natte maart.
