Als ieder jaar is het hier eind maart kermis. De kermisklanten proberen hun kramen en attracties weer uit an het begin van een nieuw seizoen. Vanaf de Lekdijk kon ik het terrein zaterdagmiddag overzien. Niet alles was open. De zweefmolen bijvoorbeeld stond er verlaten bij. Ik kan me zo voorstellen dat dat vanwege de wind was.
Door die straffe wind wisselden zon en korte buien elkaar af. Kermis in de hel zou mijn moeder zaliger zeggen. Tot ver in de omtrek waren de kermisgeluiden met wind mee te horen.
Wind mee had ik op de heenweg, terug kon ik lekker mijn kop in de wind gooien. Ik hou daar wel van, tot ik een plens regenwater op mijn kop kreeg. Ik kwam zo letterlijk van de koude kermis thuis. Het positieve is dat ik wel weer zeven kilometer kon bijschrijven.
