Het is er de tijd voor, de wilg wordt geknot. Iedere drie tot zes jaar raken ze hun takken kwijt, moeten ze een nieuwe kruin opbouwen.
Van de kale takken ontdaan staan ze langs de waterkant te wachten op de lente. En dan schieten ze weer uit. In no time staan ze weer vol katjes.
Het is een vertrouwd beeld in onze polders.
Op de foto een geriefbosje langs de Vlist, een benaming die enige uitleg behoeft. Bij boerderijen legde de boer zo’n bosje aan voor het hout, de takken. Zo had men altijd hout voor uiteenlopende doeleinden.
