Gisteren met de auto de bergen ingereden, de binnenlanden van Gran Canaria. Woest en prachtig, we hebben genoten van al dat fraais. Zelden kwam de auto uit eerste of vooral tweede versnelling, haarspeldbocht na haarspeldbocht, smalle wegen waar je beter geen tegenligger tegen kon komen. Op de een of andere manier is ons dat prima gelukt, kwam er al eens iemand ons tegemoet dan kon hij of ik ruimte maken, de weg was daar dan net iets breder of er was een soort vluchthaventje.
Dapper, al die toerfietsers en wielrenners die dezelfde wegen bevolkten. Ik denk dat we er al gauw een stuk of 500 tegenkwamen, klimmend, dan wel dalend. Dat was vaak wel uitkijken,sommige damoes en heren gedroegen zich als de gemiddelde fietser in Amsterdam. Aan die shirts kon je zien dat ze overal vandaan kwamen, Noren, Polen, Hollanders, Duitsers vooral ook. Zelf ben ik nooit een hel bergop geweest, mijn waardering voor hun prestaties is daarom niet gering.
Wat een prachtig zicht hé… ☺
Wat een prachtig landschap Carel. Voor mij zou het niets zijn om met een auto langs die steile wegen bergopwaarts te rijden…
Geniet er nog maar van. Hier staat een gure noorderwind en afgelopen nacht heeft het gevroren.
ik ben een steenbok, dat verklaart natuurlijk veel
Dat was een mooie tocht…weet ik uit ervaring. En al die fietsers, eng hoor…
schitterend, en vandaag de oostkant van het eiland, anders mooi en weinig fietsers