“Als ik uit de lucht een blauw kostuum kan halen gaan we naar het strand.”
Deze belofte placht mijn moeders vader, mijn Haagse opa, wel eens op zomerse zondagen te doen. De man was kleermaker. Ik heb hem nooit gekend, hij was al overleden toen ik geboren ben.
Gisteren zijn we even bij mijn oude tante in Zoetermeer op de koffie geweest. Gezellig even bijgepraat.
En, dachten we, we zitten vlak bij zee dus wat let ons. Het is heerlijk weer, op naar Meijendel. Met de fiets natuurlijk, die hadden we niet voor niets meegenomen.
Het is maar vijftien kilometer naar Wassenaar en dan nog een paar kilometer langs al die paleisjes voor je de duinen inrijdt.
Even met de blote voeten in het warme zand. Ik heb inmiddels wel moeite met het klimmen en dalen in die zandbak. Maar het was het waard!
Ik zal niet zeggen dat we de enigen waren maar, wat een stilte! En dat om drie uur in de middag.
De auto terugvinden in Zoetermeer was nog wel even lastig maar al met al weer een prima dagje!
