Na de gezamenlijke oefeningen op vrijdagochtend mogen we een half uurtje vrij ‘spelen’. Iedereen heeft daarin min of meer zijn of haar vaste gewoontes. Zo ga ik even wat met de gewichten aan de slag, anderen gebruiken het een of andere cardioapparaat.
Zo ook een tweetal dames die naar de roeitoestellen snellen en een kwartier gaan roeien. Daarna zie ik ze bij de spierkwekers terug.
Onze trainster stelde hen de vraag of ze uitgeroeid waren. Ik kan het niet nalaten aan te geven dat ze in dat geval geen antwoord meer hoefde te verwachten.
