Vijftig tinten

Ik heb bedankt voor de eer, het aanbod paste niet in mijn agenda. De bioscoopdirectie vroeg me op de ladies night, voorafgaande aan de première van 50 Shades in de hal,slechts gekleed in een boxershort op een groot bed plaats te nemen en de dames die dat wilden hun fotomomentje te gunnen.
‘ Waarom ik?’ , ik kon het niet nalaten die vraag te stellen al wist ik eigenlijk het antwoord wel. Iets anders dan ‘ vanwege je nog goddelijke lichaam, getooid met dat gedistingeerde grijze haar’ zou me tegenvallen. En inderdaad, dat was hun antwoord, mijn ijdele ego was weer gestreeld.
Mijn nee had niets met mijn agenda te maken, ik moest er niet aan denken. Al die lustige vrouwtjes die ik aandacht zou moeten geven, een uur of langer schaars gekleed in die koude hal. Ze zoeken maar een ander!
In het achtuurjournaal zag ik dat ze inderdaad iemand anders gevonden hadden. Die zal vandaag wel bij de huisarts vertellen dat hij in het najaar de verkeerde griepprik gehad heeft.
Ik heb vier, vijf bladzijden van het boek gelezen. De Tukker zou zeggen dat het hem de boks niet doet boll’ n. Maar menig dame vindt er kennelijk een stukje ontbeerde bevrediging in. Geniet ervan! En denk, net als die bioscoopeigenaar (of wat zijn functie dan ook was) die zie:’Ik vergelijk het maar met die films van Harry Potter’. Mogelijk doelde hij daarbij op de hysterische toeloop en anders zal hij zich gerealiseerd hebben dat het allebei gewoon moderne sprookjes zijn.