Hoera, we zijn weer alle drie terug in het land, de eerste schilderavond is gepland. Ik heb er zin in, er is weinig gepresteerd de laatste maanden. De laatste geplande avond draaide uit op gezellig kletsen, de penselen bleven droog, het canvas maagdelijk wit.
Er ligt een zeiltje op de keukentafel, voor iedereen staat een potje water klaar om de kwasten te reinigen. Mijn doek wacht op de eerste verf, de tubes zijn binnen handbereik.
De dames komen keurig op de afgesproken tijd binnen en we drinken in de tuin nog even een kopje. Ergens daar moet het fout gegaan zijn. Tegen negen vallen de eerste regendruppels. We moeten naar binnen. Te laat om nog te gaan schilderen.
Ik gooi de potjes water leeg, vouw het zeiltje op. Penselen verdwijnen ongebruikt in de koffer.
Afspraak, volgende week. Maar dan moet het echt weer werken worden. Het was gezellig, dat in ieder geval.
