Zusters van liefde

Gisteravond, schilderavond. Na het uitvoeren van de opdracht bleef er, als gebruikelijk, bij mij wat tijd over en ik pak dan meestal mijn kleine kaartenblokje om wat uit de losse pols te schilderen. Het werd deze non.
Mijn vader zaliger placht te spreken over zusters van liefde, krengen van barmhartigheid. Dat eerste herkende ik, een zus van hem was tot die orde toegetreden en heeft haar arbeidzaam leven in het kleuteronderwijs gewerkt. Wanneer we in de zomervakantie een keer met het hele gezin bij haar in Brabant op bezoek gingen was de hele kleuterschool voor ons. Als kinderen vonden we dat prachtig, dat kun je je voorstellen.
Die toevoeging, krengen van barmhartigheid, kon ik niet plaatsen. Later kwam ik er achter dat de orde ook in zieken- en verzorgingshuizen werkte. Mijn oma, vaders moeder was daar terechtgekomen, mogelijk door bemiddeling van zijn zuster-non. Maar misschien had het daar helemaal niets mee te maken, hadden nonnen die kwalificatie al ruimschoots verdiend. Met de kennis van nu is dat waarschijnlijk. De verhalen over Ierse nonnen zijn bekend, ook hier waren er misstanden al ligt de focus met name op de mannelijke geestelijkheid. Zonder het als bewijs aan te willen voeren, in ons schilderclubje kwamen naar aanleiding van dit plaatje de nodige verhalen los! Het plaatje is in een paar minuten op papier gezet, de kap van de non past niet bij de zusters van liefde. En laat ik vooral niet vergeten dat er genoeg nonnen waren die de goede dingen deden, werkelijk zusters van liefde waren.