Oud Wulvenlaan 31, eerste periode

De buurt is nog een grote bouwput wanneer we eind 1957 op de Hoogravense Oud Wulvenlaan komen te wonen. We betrekken een ruime zeskamerflat, een enorme luxe na de krappe behuizing in het Staatsliedenkwartier. Niet dat we ineens allemaal een eigen kamer hadden, de drie oudste jongens samen op een kamer, de drie meisjes samen en de twee jongste jongens het kleinste kamertje. Al spoedig is nummer negen, weer een broertje, in aantocht, die zal na een kort verblijf op de kamer van mijn ouders bij de jongste jongens geplaatst worden. Ik kom in de vierde klas van de St Jan de Doperschool terecht maar iedereen heeft het over de Sint Jansschool. Weer een jongensschool, onderwijs was in die tijd strikt gescheiden. Omdat ik goed kon leren en dus af en toe wel eens een schooluurtje kon missen werd ik uitverkoren misdienaar te worden. Een uitgelezen kans voor mijn vader om zodanig te manipuleren dat ik uiteindelijk op een priesteropleiding terecht kwam. Dat klinkt niet aardig, maar zo voel ik het nu wel. Toen niet, dat spreekt. Vandaar in de titel eerste periode, ik ben een tijdje weg geweest en weer teruggekomen. Maar dat past niet in dit tijdsbestek, dus later meer. Over dat misdienaar zijn schreef ik eerder hier.

Ik schreef het al, een bouwput, en dat bood voor ons, jongens, een uitgelezen mogelijkheid kattenkwaad uit te halen. Zodra de bouwvakkers verdwenen waren namen we het tegenover liggende complex galerijwoningen over. Aan de opzichters ontkwamen we om vanaf de galerij, een of twee hoog, naar beneden te springen, een achteraf niet zonder gevaar zijnd staaltje heldenmoed. Op het middenterrein was bovendien een grote bak ongebluste kalk, een smerig goedje dat een van de knullen een paar weken thuis met lelijke brandwonden bezorgde. Dat soort dingen zou nu niet meer kunnen.

Zwemmen deden we in de Liesbosch, langs het Merwedekanaal, net buiten de bebouwde kom. Het zwembad was nog verdeeld in een jongens- en meisjesgedeelte. Niet dat we ons daar veel van aantrokken, onder de brug doorzwemmen en je was aan de andere kant. Badpersoneel moest helemaal omlopen dus daar ontkwam je makkelijk aan. Zwemmen, ik heb het nooit goed geleerd maar verdrinken zal ik niet. Gewoon door, vanaf de kant de kunst af te kijken redde ik het ook wel. Zwemmen in de Vaartse Rijn was gevaarlijk, een buurtgenootje heeft eens een flinke knauw gehad van een van de vele ratten die daar huis hielden.

Voor de Oud Wulvenlaan loopt een stadssingel, een uitgelezen mogelijkheid om in de winter te schaatsen. Lag de singel dicht dan hielden we hem met zijn allen sneeuwvrij zodat er een prima baan lag. Dat ijs kwam ook goed uit wanneer er na de kerst op kerstbomenjacht gegaan werd. Door er gebruik van te maken waren we de politie altijd te snel af, naar de overkant en verspreiden, ze hadden geen schijn van kans.

En dan natuurlijk voetballen, toen de woningen aan de overkant opgeleverd waren kregen we tussen de gebouwen een groot grasveld. ‘s Avonds na het eten brachten we wat vaat naar de keuken en sprongen daarna snel over het balkon naar beneden. Onder andere met latere Ajacied en Nederlands elftalspeler Ronald Spelbos. Die werd natuurlijk na het poten meteen als eerste gekozen en degene die het poten won won ook de partij. Overigens, om de hoek woonde toen Cok Luiten, een van de spelers van het kampioenselftal van DOS in 1958 en Jan van de Wind, bij DOS de opvolger van Frans de Munck, de zwarte panter, als keeper had in de buurt een sigarenwinkel.

De pret duurde tweeënhalf jaar, daarna verdween ik naar Apeldoorn, het adres dat in de volgende bijdrage aan bod komt.

12 Comments

  1. Wat grappig van dat ijs. Mijn moeder is op de Schonauwensingel opgegroeid. Dus in de winter als we bij mijn opa en oma op bezoek waren ging ik daar schaatsen.
    En wie weet toen wel met Wouter, want er waren altijd zoveel kinderen. Hahaha. Hij zei dat hij daar ook wel heeft geschaatst.
    Ben benieuwd naar je volgende verhaal………………

  2. Leuk om te lezen Carel! Ook voor mij bekend gebied en natuurlijk de school die we gedeeld hebben. Ik kijk uit naar je volgende blog.

  3. ondanks dat we in leeftijd een beetje verschillen herken ik veel dingen. Vooral het spelen op het bouwterrein en het ‘s avonds na het eten snel maken dat je wegkomt. Naar buiten en spelen tot de lantaarns aan gingen

Laat een reactie achter bij TrudiReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.