Het regent, wat zeg ik, KNMI geeft code geel, geen weer voor een lekkere wandeling of fietstocht. Maar om nu te voorkomen dat de muren op ons afkomen zijn we toch maar even op pad gegaan. Met de auto, dat wel.
Op naar Zeist waar in het slot de expositie het portret te zien is. We maken we extra kilometers omdat ik mijn navigatiesysteem volg, dom, want ik weet de weg daar echt wel.
Vijftig portretten, in allerlei stijlen. Geschilderd of gebeeldhouwd. Of we voor de publieksprijs een stem willen uitbrengen? Natuurlijk, maar eenvoudig is dat niet. Maar we hebben uiteindelijk wel onze keuze ingeleverd.
De juryprijs was al uitgereikt, een portret in de stijl die Van Gogh hanteerde. Zowel José als ik kwam ergens anders uit.
Ter plekke nog even een babbeltje met een van de kunstenaars gemaakt en wat ervaringen uitgewisseld. En daarna, ondanks de regen en onder de paraplu nog een rondje om Slot Zeist gelopen. Achter het kasteel was nog een curiosamarktje. Maar daar zijn we maar niet meer heen gegaan.
Terug direct de Koelaan genomen en door Bunnik huiswaarts. Ruitenwissers af en toe op dubbele snelheid maar het laatste stukje was het droog.
