Het mooie van een regenachtige dag is dat we onze museumjaarkaart weer eens gebruiken. Het was in ieder geval beslist geen weer om te gaan fietsen. Eerder trotseerden we wind, sorm en af en toe een buitje. Maar een constante urenlange bui is zelfs voor ons teveel. Met de auto naar Oudeschild, naar Museum Kaap Skil.
We begonnen met een kijkje op wat de rede van Texel was in de VOC-tijd. Voor de waddenkust, in de luwte van het eiland lag een complete, wisselende vloot van VOC-schepen en schepen van de admiraliteit, zeg maar de voorloper van de marine. Daar tussendoor allerlei kleinere scheepjes voor de bevoorrading en het laden en lossen. Een drukte van belang moet het geweest zijn, al die boten die bevoorraad werden voor een reis over de wereldzeeën. In dit gedeelte ook de jurk die eind vorig jaar in een gezonken koopvaardijschip is gevonden en die nog wonderbaarlijk goed in tact was.
Daarna zijn we eerst naar buiten gegaan. Een soort openluchtmuseum in het klein. Vissershuisjes, een smidse, een bakkerij. Een juttersverzameling, zie het gevonden schoeisel op de foto.
En in het rondje buiten bezochten we ook nog een molen.
In het derde deel van ons bezoek waren we terug in het hoofdgebouw. Daar bekeken we allerlei archeologische vondsten. Want menig schip is vergaan voor de kust van Texel en van verder hebben de vissers van het eiland ook het nodige ‘gevangen’. Handelswaar, scheepsgereedschap, tot complete kanonnen toe.
Al met al een goed bestede middag ondanks het druilerige weer.
