Nog maar zo’n mediterraan beestje, de eend. Ik draai een oud cd-tje van de Stones op de achtergrond, dat helpt op zoek naar het verleden. Angie op de achtergrond, een leeg canvas voor me. Een kleintje, zeg maar A4-formaat.
Het verleden, het is natuurlijk inmiddels wel jeugdsentiment. Je ziet ze nog wel eens, vaak in de ganzenpas. Groepen huurautootjes, een bedrijfsuitje ofzo.
Maar ooit was het de Franse volkswagen, bewust met kleine letter geschreven. Al had Renault toen met de 4 wel een geduchte concurrent.
Twee paardenkrachten, duwen als je de Cauberg op moest bij wijze van spreken.
Niet dat ik een eend had, ik had een Fiat 600 die met de grootst mogelijke moeite over de Ballon d’Alsace klom, een klimmetje van de tweede categorie in de Tour.
De koninklijke koets heeft er meer nodig maar met minder gaat dus ook.
