Koud!

Nu koud? Het kan beslist erger.

We schreven januari 1969, vijftig jaar geleden dus. Ik diende hare Majesteit onder nummer 480107335, meer dan een nummer ben je dan niet. Ik was ingedeeld bij het 108e VBDBEDBAT wat stond voor een verbindingsbataljon van het eerste legerkorps. De maanden ervoor waren best spannend, ons team werkte onder de staf van dat korps en er was de nodige serieuze drukte rond de Russische inval in toenmalig Tsjechoslowakije, de Praagse lente. Maar de storm was gaan liggen en wij moesten ons weer eens voorbereiden op onze NAVO-taken, deze keer op de Veluwe. Vlak bij de warme thuisbasis, de Wittenberg bij Garderen. Een stevige niet al te lange boswandeling en we mochten ons kamp opzetten en de verbindingslijnen opzetten. Als gewoonlijk drukte ik me, beperkte ik me tot het plaatsen van mijn eigen pubtentje. Samen met want een soldaat heeft maar een halve tent. Geen vertier, een noodrantsoen en naar bed. We zochten warmte. In eerste instantie door drie lange onderbroeken over elkaar aan te trekken. Toen door wat door het leger verstrekte warmtekaarsen aan te steken en, tenslotte bij elkaar. Later hoorden we dat de temperatuur uiteindelijk gezakt was naar – 18,4.

Nu niet klagen over een paar graden vorst,dus!