Zaterdag kreeg ik weer eens een stapeltje Oud-Utrechters, een krantje dat terugblikt, verhalen van vroeger vertelt. Al snel botste ik op de serie ‘Mijn eerste auto’ en ooit had ik natuurlijk ook een eerste auto. Maar ik begon met scooters, Vespaatjes, want ik had in eerste instantie alleen mijn motorrijbewijs. Toen ik hare majesteit diende en wekelijks naar Garderen moest kocht ik een autootje, een BMW Isetta. Dat was een driewielertje en ik mocht er met mijn beperkte rijbevoegdheid in rijden. De deur zat aan de voorkant en trok ik aan het stuur dicht. Het versnellingshendeltje zat in de linkerzijkant. Er kon een tweede persoon in mee maar daar had je het wel mee gehad. In die tijd waren er meer van dat soort kleintjes, onder andere een Heinkel en een Goggomobil. Kijk maar eens op Wikipedia onder het lemma Isetta.
Het was geen succes, al snel weigerden de remmen en moest ik naar de garage. Onderweg, alleen op de handrem, kwam ik oom agent tegen en die nam het karretje in beslag. Terecht natuurlijk! Tot overmaat van ramp ontdekte men dat het ding van diefstal afkomstig was al had ik het op legale wijze aangeschaft via een kennis die ook van niets bleek te weten. Weg auto, weg centen en gelukkig nog een scootertje om me te verplaatsen.
Na militaire dienst ben ik meteen met autorijlessen begonnen en, eenmaal geslaagd kocht ik mijn eerste tweedehandsje, een Fiat 600. Cataloguswaarde fl 4.225, 00, WApremie per jaar fl 137,00 bij de AVS, andere tijden. Beduidend groter dan die Isetta maar nog steeds een kleintje. Die auto heeft me een jaar of twee gediend, me naar mijn werk gebracht en naar de uitwedstrijden van FC Utrecht. Met zijn vieren naar Antwerpen, het kon, denk ik achteraf, alleen met een schoenlepel. Niet zo lang geleden kwam Fiat nog eens met een seicento maar die was belangrijker groter.
Whaha… wij hebben ook ooit een eerste auto gehad. Gekregen van de schoonouders… niks waard. Ze hadden zelf nooit een wagen gehad en wilden hun zoon een tweedehandswagen cadeau doen. Goed bedoeld maar geen verstand van auto’s hebbend werden ze aardig in ‘t zak gezet. Als pasgetrouwd stel hebben we er aardig wat kosten aan gehad de eerste maanden al, na vier maand hadden we er genoeg van en kochten we een gloednieuwe witte Nissan micra… een juweeltje – nooit kosten aan gehad. Met pijn in het hart weggedaan toen er 230.000 km op de teller stond š
hoe goed ook bedoeld, daar zit je niet op te wachten als je pas getrouwd bent. Ik heb zelf ook een paar Datsun/ Nissans gehad, 2x Sunny, Almera, Primera. Prima wagens al heb ik ze nooit de kans gegeven twee ton op de teller te halen.