Ook 45 jaar geleden had ik al een stil leven, eh, stilleven. We woonden in de Utrechtse wijk Hoograven. De tekeningen in het boek waarvan ik al enige maanden af en toe iets publiceer zijn op mijn kamertje, op de benedenverdieping van onze zeskamerflat gemaakt. En als ik zeg mijn kamertje dan moet daar een kanttekening bij, we deelden die kamer met z’n drieën. Met elf man in dat flatje was er weinig sprake van stil leven. Altijd wel wat reuring om ons heen. Maar meestal gezellig! Ik heb goede herinneringen aan de zondagen in de herfst en winter. Aan de ene kant van de grote eettafel met zijn vieren klaverjassen, bonaken (geen idee meer hoe dat ging) of een ander kaartspelletje. Aan de andere kant zaten er een stuk of wat een ander spelletje te spelen.
Maar af en toe even terugtrekken in je eigen domein moest ook kunnen. In die tijd maakte ik bijvoorbeeld tweewekelijks stencils voor onze vereniging. Een typemachine met extra brede wagen nam een hoop ruimte in op het bureautje. En die moest echt aan de kant als ik wat wilde tekenen.
