Troismontagnes

Onder de kop Er lekker effe helemaal niet tussenuit  wordt de druk om op vakantie te gaan onder de loep genomen. 

  In mijn jonge jaren was op vakantie gaan nog geen gemeengoed. Zeker niet ieder jaar. En als we al gingen dan was dat binnen de landsgrenzen. Voorthuizen, Ermelo of het Brabantse Boekel. Een deel van het gezin op de fiets of later bromfiets, de rest met bus en trein of weggebracht door een auto bezittende kennis van mijn vader. En gingen we een jaartje niet dan vermaakten we ons thuis wel of logeerden we een paar dagen bij familie. En ik mocht een keertje mee met een bevriend gezin. Samen met Theo, zoon uit dat gezin op de fiets van Utrecht naar Valkenburg/ Houthem. Samen op de fiets terug al hebben we toen een stukje gesmokkeld, meegelift met een vrachtwagenchauffeur. Ik denk dat we toen een jaar of veertien, vijftien waren. In die vakantie ook mijn eerste buitenland ervaring, met de bus naar Monschau.

Gingen we niet op vakantie dan vertelden we op school dat we in Troismontagnes geweest waren of ook wel in Bunnich am Rhein.