Het weer was ernaar, de fiets mocht weer van stal. Ik tel even de talloze ritjes van een paar kilometer niet mee, naar de sportschool, naar de supermarkt, dat gaat het hele jaar door. Zowel vrijdag als zondag reed ik een rondje van iets meer dan 20 kilometer, weer even wennen aan het zadel. Zaterdag niet, toen reed ik rondjes met de trein over de met Rolan aangelegde rails om de salontafel.
Een woerd kan niet op het paringsseizoen wachten, een valkje bidt boven de uiterwaard, de meeste wilgen zijn geknot.
We delen de dijk met motorrijders, worden ingehaald en tegemoet gekomen door cabriootjes, het dak optimistisch open. Snelle mannen en vrouwen op hun smalle bandjes, wandelaars en gelijkgestemde rustige fietsers. Ze hebben gelijk, genieten van het vroege voorjaar.
Zondag herkende ik het beeld langs de Lek. Weliswaar nog niet met die ondergaande zon maar verder zou het plaatje hierboven er net zo uitgezien hebben.
