In sombere vochtige periodes als deze groeit bij mij steevast het verlangen naar warmer oorden. Gelukkig heb ik genoeg aan mijn herinnering, desgewenst gesteund door een aquarelletje, om zo’n zomersbeeld voor de geest te halen. Bijvoorbeeld de herinnering aan Kreta, de witte huisjes, de blauw geschilderde deuren en raamluiken. De bougainville, vaak in aarden potten. En dan komen vanzelf de uitbundige maaltijden, de prachtige wandelingen en de vele bezienswaardigheden weer bovendrijven. Zie ik de pope weer op het bankje voor zijn kerkje zitten, zoek ik binnen de koelte tussen de iconen. Al gebiedt de eerlijkheid mij te vermelden dat ik, omdat ik ook andere Griekse eilanden bezocht heb, een klooster en ruïne wel eens in de verkeerde omgeving plaats.
Wat maakt dat uit, de beelden zijn vast prachtig en je kunt er heerlijk van nagenieten.
het maakt ook niet uit, het is slechts een constatering
*glimlach* waarlijk héél krachtig blauw dat het zo’n herinneringen oproept, geniet ervan.
zo hebben die Grieken dat bedacht, zo blauw!
.. schitterend!!