Ze mogen vandaag mee. Op de achterbank op voorwaarde dat ze zich rustig gedragen. Spannend voor ze, ze hebben nog niet eerder een auto gezeten. En dan ook nog bij daglicht.
Als maar niemand ze ziet, die reuzen van mensen, eng hoor. Maar goed, ze hebben ook aan elkaar moeten wennen. Een wereld van verschil, het vergt de nodige aanpassing. Met andere woorden, ze hebben voor hetere vuren gestaan.
Die streken van hem, leprechauns staan erom bekend. Het was wennen voor zo’n oerhollandse kabouter. Haar moeder heeft nog geposeerd voor Rien Poortvliets kabouterboek. Maar dat degelijke directe van die Hollandse, ook dat werd niet altijd begrepen.
Inmiddels zijn ze al een jaar of tien bij elkaar. En dan nu samen in een auto, op de achterbank.
De juiste spelling van eigennamen geeft soms problemen.
Ik zocht er naar en vond het volgende:
https://robalberts.wordpress.com/?s=Lepelkoen&submit=Zoeken
Vriendelijke groet,
Mooi verhaal, Rob. Mijn Leperkoen hier is een onvervalste Ier, een Kelt in hart en nieren. Hij staat, vertelt de overlevering, altijd klaar voor een grap of plagerijtje. Vanzelfsprekend heeft hij de onvermijdelijke pot goud meegesmokkeld.
Wat een geluksvogel ben jij!
Die pot met goud zal maken dat jij genoeg, doeken, verf en penselen kunt aanschaffen voor nieuwe mooie schilderijen.
Optimistische groet,