“Wat een engerd”, vonden mijn schildervriendinnen. Maar dat valt toch wel mee, vind ik.
Natuurlijk, het is niet moeders mooiste maar hij heeft dan ook het nodige achter de rug. Het leven was niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Of ik hem ken? Nee hoor, en ik weet niet eens of hij wel bestaat of bestaan heeft. Is dat belangrijk? Je kunt het allemaal toch gewoon zelf verzinnen.
Vanmiddag alweer de laatste sessie van het Crea circuit. Dan mogen de kinderen weer een portret schilderen. Dat is altijd een feest!
