Mijn verzameling oude mannetjes groeit, alweer een erbij. Allemaal van die mannen die eens in de belangstelling stonden. Een enkeling nog steeds af en toe.
Meestal is zo’n portretje in een kwartier tot een half uur getekend. Met een foto op het scherm in een verloren stukje tijd. Zo van, straks nog even naar een tv-programma kijken of, maar niet meer aan een nieuw hoofdstuk beginnen maar nog net te vroeg om de dag af te sluiten.
Een tekenblokje van twee euro bij de Action, twee potloden en een gummetje, meer heb ik niet nodig om me te vermaken.
