“Kan Carel een portret schilderen van mijn knuffel?”
“Dat denk ik wel, maar je moet het hem wel zelf vragen.”
Dat was nog wel even een ding voor het achtjarige ventje. Maar het lukte.
Tja, en ik kan natuurlijk geen nee zeggen. Ik moest een foto maken en beloofde aan de slag te gaan.
“Hoe heet je knuffel”, vroeg ik hem nog.
“Welpje!”
Nou, daar staat ie dan, Welpje. Nog even drogen en dan kan José hem donderdag meenemen.
