Ik ben geen visser, nooit geweest. Nou ja, rond mijn twaalfde logeerde ik bij mijn tante in Voorburg en ben ik een of twee keer met neef Ton mee gegaan, vissen in de Vliet. Ik heb een keer een paling aan de haak gehad, aan zijn staart dan, bijten willen ze niet bij mij. We gingen voor dag en dauw op pad, ook dat was en is nu niet direct een favoriete bezigheid van me. Kortom. Het is duidelijk niet mijn sport en tijdverdrijf.
Dat neemt niet weg dat ik graag een visje op mijn bord vind. Mits goed bereid is dat een niet te versmaden lekkernij. Als het aan mij ligt eet ik het toch tenminste eens per week.
Aaarch gaan vissen… ik moet er niet aan denken. Bij mij zou binnen de kortste keren, als de vissen niet willen bijten, de vislijn en alles in ‘t water liggen…lol… Op mijn bord daarentegen… graag 🙂
precies, we zitten op één (vis)lijn
Als kind ging ik vaak vissen met een vriendje die het ene na het andere visje ving. “Jij zit’, zei ik mokkend, “op een plekje waar ze willen bijten.” “Nou, “zei mijn vriendje dan grootmoedig, “zullen we dan van plaats ruilen?” En zo geschiedde, weer ving ik niks. De vissen waren snel van plaats verwisseld nam ik maar aan…
Later gingen we eens een dagje zeevissen met een aantal dienders. Moet je voorstellen, in de tijd dat we nog het voorbeeld moesten geven, en nu een dagje uit lek het wel op een losgeslagen bende.
Nauwelijks het zeegat uit getrokken, ( wat trokken wij uit, het zeegat zei Toon Hermans) en dobberend op de Waddenzee wierpen wij onwennig onze hengels met zeepieren uit. Als spoedig raakten sommige dienders in de knoop met andere hengelaars en je hoort mij niet zeggen, dat dat mede veroorzaakt kon zijn, door het aantal neuten die sommigen al, nauwelijks aan boord, in alle vroegte tot zich genomen hadden. Iemand vertelde een mop waarom een collega zo moest lachen, dat zijn gebit uit zijn mond viel en overboord viel. Even later haalde een lolbroek zijn eigen gebitsprothese uit zijn mond en riep: “”He Frans,” ik heb hem voor je opgevist hoor.”Frans pakte dat gebit uit zijn hand, stak het in zijn mond en riep toen: “Jammer Kees,” dat is de mijne niet waarop hij het geval over boord gooide. Ach wat hebben we gelachen….
Net als jij geniet ik samen met mijn wederhelft van een heerlijk visje, zoals daar zijn, haring, spekbokking en tong… jammie!!!
bah, Jan, lekker vis
Prachtig verhaal Jan. En weer een kunstwerkje van Carel!
kleintje weer