Wat gaat het snel vervelen, zo’n grauwe dag. De zon die geen kans krijgt door het wolkendek te breken, af en toe een bui. Goed voor de tuin, dat wel. En het is nog steeds warm.
Twee vergaderingen en ik moet voor het eten zorgen. Ik besluit een risotto met venkel te maken. In de koelkast ligt nog wat zalm en een kontje chorizo. Het boodschappenlijstje kan kort zijn, een venkelknol en een citroen.
Venkel, ik kan me niet herinneren dat het vroeger thuis ooit op tafel kwam. Was het niet te koop? Was het te duur? Ik zal het mijn moeder eens vragen. In ieder geval vinden wij het lekker, die anijsachtige smaak die goed combineert met vis. En dan de citroen als zuur evenwicht. Het stukje Spaanse worst zorgt voor de hartige afleiding.
Met zo’n zomerse maaltijd komt toch het zonnetje nog even door.
