Het is zondagmiddag, ik loop met mijn ziel onder de arm. De boog hoeft ook niet altijd gespannen te zijn. Ik moet even een slag om de arm houden, heb geen idee hoever de al dan niet lange arm van de wet reikt. Mischien houdt de sterke arm me tegen. Maar, mocht het kunnen, hoef ik ervoor niet met de ellebogen te werken, noch mijn spierballen te tonen, dan kan ik je met open armen ontvangen. Ik heb het immers niet achter de ellebogen. Dan blijf ik niet met de armen over elkaar zitten, dan steek ik de handen uit de mouwen. Maar die laatste is volgende week pas aan de beurt.
De arm
