In de serie spreekwoorden heb ik de onderdelen van het gezicht wel in grote lijnen gehad. Maar voor ik afzak naar nek en schouders toch nog even het hoofd, de kop en wat kleinere details.
Want ik kan natuurlijk niet de kop in het zand steken, ik zou me voor de kop slaan, met de kop tegen de muur lopen of de kous op de kop krijgen. Noem me dan terecht de kop van Jut, ook al kun je me niet verwijten een Januskop te hebben.
Zo wil ik niet over de tong gaan. Nee, ik hou de kiezen op elkaar, ook al ligt het op het puntje van mijn tong. Ik keer nog liever mijn andere wang toe.
Tot zover dit hoofdpijndossier.
Ik steek er met kop en schouders bovenuit en dat is dan meteen het bruggetje naar de volgende in de serie, nek en schouders.
