Jantje van Leiden

Iedere dag bloggen, ik doe het al jaren. En zo goed als altijd neem ik er even de tijd voor. Gisteren echter niet, ik zag geen kans om een stukje te schrijven, in ieder geval niet een dat nog voor de avond gepost kon worden. Een druk bezet man ben ik, dat zal de reden zijn!
Gisteren heb ik me er eigenlijk met een Jantje van Leiden van afgemaakt. Ik plakte twee oude plaatjes en typte er een simpel regeltje tekst bij.
Maar wie is dat eigenlijk, Jantje van Leiden? En waarom wordt hij in een spreekwoord als een slordig, dan wel gemakzuchtig figuur afgeschilderd.
Jan Beukelszoon van Leiden (1506-1536) werd opgeleid als kleermaker, maar was ook koopman en herbergier. Hij werd in 1534 een van de leiders van de wederdopers. Jan predikte zijn geloof in Münster en dat deed hij nogal slordig. Het was meer ‘wie niet horen wil moet maar voelen’. Zijn preken waren dan ook overtuigender door het schrikbewind dan door de wijze waarop hij zijn boodschap overbracht. Dat vond hij gewoon makkelijker. Vlotte babbel dus maar niet overtuigend. Die gemakzucht heeft hem deze weinig eervolle plek in ons taalgebruik gebracht.