Nummer 5 alweer en mijn valreep #SG16-5

Buiten waait de wind om het huis, en niet zo’n klein beetje. Prima weer om een blogje klaar te zetten.
Op de valreep kwamen ze binnen, de reacties op het woord van vorige week. Nu kan dat eigenlijk niet want deze opgaven kennen geen sluitingstermijn voor reactie. Het is hooguit de door jezelf opgelegde deadline die je parten speelt.

Wat is de bedoeling?
spreekwoordIk geef iedere dinsdag op dit blog een woord dat in Nederlandstalige spreekwoorden of gezegdes voorkomt. Aan de hand van dat woord kies je een spreekwoord en dat bespreek je. Hoe? Mag je zelf weten. Je kunt een verhaal schrijven waarin het spreekwoord een rol speelt, je kunt in de etymologie duiken en de oorsprong van het gezegde verklaren, et cetera. Net als bij de WOT plaats je een link naar je blog onder de opdracht. Op twitter en Facebook kun je je uitwerking melden met de hashtag #sg16. Hierbij staat sg niet voor soortelijk gewicht maar voor spreekwoorden en gezegdes, 16 verwijst naar dit jaar.

Het woord van deze week is wind. Ik hoop weer de nodige inzendingen te krijgen.

Valreep
Op de valreep, op het laatste nippertje, just in time, de deadline bijna verstreken. We kennen het spreekwoord maar wat is nu eigenlijk een valreep. Oorspronkelijk is de valreep de touwladder waarmee de zeelieden van en aan boord klommen. Lang niet altijd lag een schip direct aan de kade en dan moesten bemanning en eventuele passagiers van het schip naar de wal geroeid worden. Later werd ook de loopplank valreep genoemd. Was je te laat dan was de loopplank ingehaald en had je de boot gemist.
Ik heb nog wel een aardige anekdote over een valreep, tenminste, toen was het best even schrikken.
Jarenlang gingen we met een aantal buurtjes een weekend weg. Dat jaar was het plan om met een platbodem van Harlingen over het wad naar Schiermonnikoog te varen. En dat gebeurde dan ook. Op de heenweg voeren we hele stukken op  de motor bij gebrek aan wind en ik heb lang aan het roer gestaan. Voor de rest was het tegenvallend gemakkelijk maar op het dek in de zon was ook wel weer lekker. Totdat er vlak voor het waddeneiland ineens een enorm dikke mist kwam opzetten, de schipper vond het toen (terecht) verstandig het roer zelf in hand te nemen. Na de maaltijd besloot een deel van de buurtgenoten nog even het dorp in te gaan. In eerste instantie kwamen ze niet ver, een van de dames stapte mis op de valreep en kwam tussen ka en schip terecht. Dat was best even schrikken maar ze is met vereende krachten weer boven water gehaald. Bibberend onder de douche gezet, dat laat zich raden. Een paar bleven achter om haar gezelschap te houden, de rest is alsnog een afzakkertje gaan halen.
De volgende dag de terugvaart naar Harlingen, zo weinig wind op de heenweg, zoveel op de reis terug. Met de wind vol in de zeilen was het best aanpoten op het schip.

8 Comments

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.